اول ماه مه، یادآور همبستگی جهانی طبقه کارگر و مبارزه بی‌امان کارگران برای دستیابی به حقوق اولیه انسانی، کرامت شغلی ، و عدالت اجتماعی است. این روز تاریخی که در پی فداکاری‌های کارگران شیکاگو در سال ۱۸۸۶ میلادی و مبارزات قهرمانانه آنان در راستای تحقق روز کاری هشت ساعته به ثبت رسید، اکنون به نماد جهانی مقاومت و ایستادگی زحمتکشان بدل شده است.
در میهن ما ایران، کارگران، کشاورزان ، و کاسبکاران همواره بار سنگین تولید و پیشرفت جامعه را بر دوش داشته‌اند، اما متأسفانه در طول تاریخ، به ویژه در دوران سلطنت پهلوی و سپس در جمهوری اسلامی، این طبقات زحمتکش همواره از ابتدایی‌ترین حقوق و حمایت‌های دولتی محروم مانده‌اند.
در دوره پهلوی، با تخریب گسترده ساختارهای سنتی کشاورزی و اعمال سیاست‌های معیوب توسعه‌ی نابرابر، قشر وسیعی از دهقانان از زمین‌هایشان رانده شدند. میلیون‌ها کشاورز که تا پیش از آن ستون فقرات جامعه روستایی را تشکیل می‌دادند، به ناچار به شهرها مهاجرت کرده و در کم در آمدترین مشاغل همچون تعمیرات کفش ( واکسی های دوره گرد ) ، دست‌فروشی، شیشه‌شویی ، و روزنامه‌فروشی در کلان‌شهرهایی چون تهران مشغول شدند. این سیاست‌های نادرست، نه تنها کشاورزی کشور را نابود کرد بلکه فقر شهری و حاشیه‌نشینی گسترده‌ای را در پی داشت.
پس از انقلاب، با وجود شعارهای حمایت از مستضعفان، جمهوری اسلامی نیز در عمل نشان داد که راهی متفاوت از رژیم گذشته در پیش نگرفته است. تشکیل نهادهای مستقل کارگری همچون سندیکاها و اتحادیه‌های صنفی همواره با شدیدترین شکل سرکوب روبه‌رو شده و کارگران در بسیاری از موارد، حتی از دریافت حقوق معوقه خود نیز محروم مانده‌اند. در کنار مشکلات معیشتی، نبود تدابیر ایمنی و استانداردهای حفاظتی در محیط‌های کار، جان کارگران را به خطر انداخته و قربانیان بی‌شماری بر جای گذاشته است.
فاجعه دلخراش آتش‌سوزی و انفجار اخیر در بندرعباس که منجر به جان‌باختن دست‌کم ۵۰ کارگر و زخمی شدن حدود۱۴۰۰ تن دیگر شد، نمونه‌ای آشکار از بی‌توجهی حاکمیت به ایمنی کارگران است. این حادثه که بنا بر گزارش‌ها ناشی از مدیریت ناکارآمد و نبود نظارت کافی بر انبارهای مملو از مواد شیمیایی بوده است ، بار دیگر نشان داد که جان کارگران در محاسبات حکومتی کمترین ارزشی ندارد.در معادن فرسوده کشور نیز بارها شاهد ریزش تونل‌ها و کشته شدن کارگران زحمتکش بوده‌ایم. در بخش ساختمان‌سازی، کارگران در معرض سقوط از ارتفاع و حوادث فاجعه‌بار دیگر قرار دارند، بدون آنکه حداقل استانداردهای ایمنی رعایت شده یا خانواده‌های قربانیان حمایت لازم را دریافت کنند.
حزب دموکرات آذربایجان ضمن گرامی‌داشت یاد همه کارگران شهید راه عدالت و آزادی، بر ضرورت فوری تغییر این وضعیت غیرانسانی تأکید می‌کند و خواستار:
• به رسمیت شناختن حقوق سندیکایی و آزادی تشکل‌های کارگری
• اجرای کامل استانداردهای ایمنی در محیط‌های کاری
• پرداخت به‌موقع و کامل دستمزد کارگران
• حمایت از خانواده‌های کارگران جان‌باخته
• رسیدگی جدی به وضعیت معیشتی و رفاهی طبقات محروم
می‌باشد.
باشد که در پرتو همبستگی و مبارزه پیگیرانه، آرمان‌های برابری، آزادی و کرامت انسانی تحقق یابد.
زنده باد همبستگی کارگران جهان!
زنده باد عدالت اجتماعی!
حزب دموکرات آذربایجان
۲۸ آوریل ۲۰۲۵
