اعتصاب غذای ۲۸روزهٔ فعالان ترک در اوین؛ نگرانی‌ها از وخامت وضعیت جسمانی و گسترش موج حمایت مدنی
اعتصاب غذای فعالان سیاسی ترک در زندان اوین وارد بیست‌وهشتمین روز شده و بر اساس روایت خانواده‌ها، وضعیت جسمانی ودود اسدی و طاهر نقوی طی روزهای اخیر به مرحله‌ای «به‌شدت نگران‌کننده» رسیده است. این دو فعال چندین بار به بهداری زندان منتقل شده‌اند و طاهر نقوی نیز روز گذشته به بیمارستانی خارج از زندان اعزام شده است.
این اعتصاب که از ۵ آبان آغاز شده، با پیوستن سه فعال ترک دیگر ـ عبدالعزیز عظیمی، آراز امان و آیاز سیف‌خواه ـ وارد مرحله تازه‌ای شده است. این سه نفر برای دومین‌بار در همراهی با خواسته‌های هم‌بندی‌های خود دست به اعتصاب زده‌اند و این اقدام را «اعتراض به بی‌عدالتی ساختاری» توصیف کرده‌اند.
از ۲۱ آبان، خانواده‌های طاهر نقوی و ودود اسدی با تجمع مقابل زندان اوین و انتشار ویدئوهای متعدد، حمایت خود را اعلام کرده و نسبت به پیامدهای «جبران‌ناپذیر» ادامه اعتصاب هشدار داده‌اند. آنها می‌گویند وضعیت جسمی این دو زندانی به «مرحله بحرانی» رسیده و بی‌توجهی مسئولان می‌تواند عواقب برگشت‌ناپذیر داشته باشد.
طبق گفته نزدیکان، از ۱۷ آبان ۱۴۰۴ این دو فعال به بند ۲۴۰ و سلول‌های انفرادی منتقل شده‌اند و خانواده‌ها طی این مدت «هیچ اطلاع دقیقی» از وضعیت سلامتی آنها ندارند. هشدارهای مکرر خانواده‌ها درباره احتمال خطر جانی، به گفته آنان، تاکنون «با سکوت مسئولان» روبه‌رو شده است.
هم‌زمان، ۲۳ نفر از وکلای شناخته‌شده و حقوقدانان ایرانی در داخل و خارج از کشور با انتشار نامه‌ای سرگشاده، از دو فعال خواسته‌اند اعتصاب غذای خود را پایان دهند و تأکید کرده‌اند که «حفظ جان زندانیان عقیدتی یک مسئولیت جمعی» است.
این بیانیه همچنین از نهادهای حقوق بشری، رسانه‌ها و جامعه مدنی درخواست کرده تا نسبت به وضعیت فعالان ترک در ایران حساسیت بیشتری نشان دهند و «سکوت سنگین» پیرامون این اعتصاب را بشکنند.
موج واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی نیز طی روزهای اخیر افزایش یافته و فعالان حقوق بشری، چهره‌های دانشگاهی و کنشگران آذربایجانی نسبت به وضعیت این پنج فعال هشدار داده‌اند. بسیاری از کاربران وضعیت فعلی را نتیجه «بی‌توجهی نهادهای مسئول به مطالبات مدنی و حقوقی» می‌دانند.
اعتصاب غذای فعالان ترک در سال‌های اخیر به یکی از نمادهای مقاومت مدنی در برابر سیاست‌های امنیتی-قضایی تبدیل شده و بار دیگر مسئله سلامت زندانیان سیاسی و ضرورت رسیدگی نهادهای رسمی را به صدر توجهات بازگردانده است.