کانون حقوق بشر ایران روز شنبه خبر داد: در حالی که موج تازه‌ای از فشار و سرکوب بر زندانیان سیاسی در ایران آغاز شده، هم‌اکنون هشت زندانی سیاسی در سلول‌های انفرادی زندان قزلحصار وارد هشتمین روز اعتصاب غذای خود شده‌اند. این زندانیان، که در اعتراض به شرایط غیرانسانی، ضرب و شتم، اعدام دو زندانی سیاسی و تبعید ناگهانی سعید ماسوری دست به اعتصاب زده‌اند، در شرایط وخیمی به سر می‌برند.
اسامی زندانیان سیاسی در اعتصاب شامل لقمان امین‌پور، سپهر امام‌جمعه، میثم دهبان‌زاده، حمزه سواری، مصطفی رمضانی، صلاح‌الدین ضیایی، آرشام رضایی، احمدرضا حائری و رضا سلمان‌زاده است. آن‌ها از یک هفته پیش در انفرادی‌های واحد ۳ زندان قزلحصار محبوس شده‌اند. به گفته منابع مطلع، اگر روند سرکوب و بلاتکلیفی ادامه یابد، این زندانیان تهدید کرده‌اند که اعتصاب خود را به شکل خشک ادامه خواهند داد؛ اقدامی که می‌تواند جان آنان را در خطر جدی قرار دهد.
اعتصاب این گروه در واکنش مستقیم به سه رویداد فاجعه‌بار در زندان قزلحصار آغاز شد:
حمله خشونت‌بار مأموران گارد زندان به بند سیاسی واحد ۴
اعدام مخفیانه دو زندانی سیاسی، مهدی حسنی و بهروز احسانی
تبعید ناگهانی و پرابهام سعید ماسوری، زندانی باسابقه سیاسی، به زندان زاهدان
سرکوب مرگبار در زندان قزلحصار
زندان قزلحصار در کرج، یکی از مخوف‌ترین و پرتراکم‌ترین زندان‌های ایران است که در سال‌های اخیر به‌ویژه پس از اعتراضات سراسری، به مرکز سرکوب و اجرای احکام اعدام علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی بدل شده است. واحد ۴ این زندان، که محل نگهداری زندانیان سیاسی است، طی هفته‌های گذشته با افزایش بی‌سابقه فشارهای امنیتی مواجه بوده است.
روز شنبه ۴ مرداد ۱۴۰۴، مأموران گارد زندان به دستور مقامات امنیتی، به بند زندانیان سیاسی یورش بردند و پس از ضرب و شتم گسترده، تعدادی از زندانیان از جمله سعید ماسوری را به‌زور به بیرون از بند منتقل کردند. ساعاتی بعد مشخص شد که ماسوری به زندان مرکزی زاهدان تبعید شده است.
سعید ماسوری یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی است. او از دی‌ماه ۱۳۷۹ بدون یک روز مرخصی، در زندان به سر می‌برد. ماسوری که زمانی دانشجوی پزشکی در اروپا بود، با بازگشت به ایران به دلیل فعالیت سیاسی بازداشت و ابتدا به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم شد. او طی ۲۵ سال گذشته، در زندان‌های مختلف از جمله اهواز، اوین، رجایی‌شهر، قزلحصار و نهایتاً زاهدان نگهداری شده است.
تبعید او پس از ضرب و شتم شدید و انتقال فوری به خارج از بند، در حالی صورت گرفت که مقامات زندان زاهدان نیز حاضر به پذیرش وی نشده‌اند. از زمان تبعید، خانواده و وکلای او هیچ اطلاعی از وضعیت جسمی یا مکانی او در اختیار ندارند. این بی‌خبری، موجی از نگرانی در میان فعالان حقوق بشر و هم‌بندهای سابق او ایجاد کرده است.
دو اعدام در ناگهانی و بدون اطلاع
تنها یک روز پس از تبعید ماسوری، خبرهایی از اعدام دو زندانی سیاسی دیگر منتشر شد. مهدی حسنی و بهروز احسانی، دو تن از هواداران سازمان مجاهدین خلق، در سحرگاه ۵ مرداد بدون اطلاع قبلی به خانواده یا وکیل‌شان، در زندان قزلحصار به دار آویخته شدند.
نکته دردناک ماجرا این‌جاست که خانواده‌های آن‌ها حتی اجازه دریافت پیکر عزیزانشان را نیافتند. وزارت اطلاعات از تحویل اجساد و برگزاری هرگونه مراسم سوگواری نیز جلوگیری کرده است. این اعدام‌ها، نه‌تنها خلاف حقوق بین‌الملل، بلکه در تناقض با ابتدایی‌ترین اصول انسانی و اخلاقی صورت گرفته‌اند.
اعتراض و اعتصاب غذا در انفرادی
پس از این تحولات خونین، زندانیان سیاسی در سلول‌های انفرادی اقدام به اعتصاب غذا کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند ادامه سرکوب، اعدام، و بی‌احترامی به حقوق زندانیان سیاسی، «نظام‌مند» شده و سکوت در برابر آن به معنای مشارکت در ظلم است. خواسته‌ی اصلی آن‌ها، بازگرداندن‌شان به بند عمومی و توقف موج خشونت علیه زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار است.
بسیاری از این زندانیان، از جمله آرشام رضایی و احمدرضا حائری، پیش‌تر نیز در معرض فشار و تهدید قرار داشته‌اند و بارها به سلول انفرادی منتقل شده‌اند. با گذشت هشت روز از آغاز این اعتصاب (در روز شنبه)، هیچ مقام قضایی یا امنیتی مسئولیتی نپذیرفته و اقدامی برای کاهش بحران صورت نگرفته است.
بازگرداندن برخی، از زندانیان بد حال به بند عمومی
روز ۸ مرداد، تنها چند روز پس از آغاز اعتصاب، ۹ زندانی سیاسی دیگر شامل علی معزی، اسدالله هادی، خسرو رهنما، اکبر باقری، محمد شافعی، رضا محمدحسینی تامه، زرتشت احمدی راغب و ابوالحسن منتظر به بند عمومی واحد ۴ بازگردانده شدند. این بازگشت شامل حال زندانیان بد حال و افراد مسن بود و سایر اعتصاب‌کنندگان همچنان در انفرادی نگه داشته شده‌اند.
